PARAFIA MĘCZEŃSTWA ŚWIĘTEGO JANA CHRZCICIELA w Samborze

Pan Jezus już się zbliża… Dzień I Komunii Świętej

W miesiącu maju wielu z nas przyjęło po raz pierwszy Pana Jezusa do swego serca. Także w bieżącym roku w naszej parafii pod koniec tego pięknego miesiąca nadejdzie uroczysty dzień I Komunii Świętej grupki naszych dzieci. Jest to dzień ważny nie tylko dla tych dzieci, ale i dla całej rodziny, i dla wszystkich obecnych na uroczystości. Jest wówczas okazja, by przypomnieć sobie swoją I Komunię, podziękować za dar Eucharystii, a może zastanowić się, czym dla mnie jest Eucharystia, Komunia święta, ta coniedzielna, czy nawet codzienna. Jak przygotowuję się na spotkanie z Panem Jezusem, jak Mu dziękuję, jak Eucharystia kształtuje moje codzienne życie? Może zaraz po przyjęciu tego największego daru pogrążam się w myślach zupełnie z Panem Jezusem niezwiązanych, albo nawet w rozmowach z obecnymi wokół na Mszy świętej? Czy mój ubiór wyraża to, że idę do kościoła na spotkanie z Panem Jezusem, a nie do szkoły, na boisko, czy na bazar?

         Szczególne zadanie w miesiącu maju stoi przed rodzicami i najbliższymi dzieci przystępującymi po raz pierwszy do sakramentu Pokuty i Eucharystii. Od ich osobistej modlitwy, od przykładu życia sakramentalnego, od atmosfery miłości w rodzinnym domu tak wiele zależy. Przecież Komunia święta, Spowiedź ma związać dziecko z Bogiem samym, ma pomóc stawać się coraz lepszym, świadomym chrześcijaninem. W tym okresie bezpośrednio poprzedzającym uroczysty dzień Komunii musi znaleźć się czas na wspólną modlitwę w domu, na rozmowę z dzieckiem, na pomoc w przygotowaniu do spowiedzi. Trzeba także uczyć, jak codzienne życie wiązać z uczestnictwem w Eucharystii. Można podpowiedzieć intencje, w jakich dziecko, czy cała rodzina uczestniczy we Mszy świętej, jaki duchowy dar może Panu Jezusowi ofiarować, co w swoim życiu zmienić, poprawić. A może warto zachęcić dzieci, by zapytały o wspomnienia z dnia pierwszej Komunii swoich rodziców, dziadków, innych obecnych na uroczystości?

Święta Teresa od Dzieciątka Jezusa po przyjęciu pierwszej Komunii świętej z radości rozpłakała się, napisała potem: „Ach! jakże słodki był dla mojej duszy pierwszy pocałunek Jezusa!... Był to pocałunek miłości; czułam, że jestem kochaną i sama również mówiłam: "Kocham Cię, oddaję się Tobie na zawsze”. Odtąd przy każdej Komunii świętej powtarzała z radością: "Już nie ja żyję, ale żyje we mnie Jezus". Natomiast św. Faustyna w swoim „Dzienniczku” pisała: „trudno by mi było przeżyć dzień, gdybym nie była u Komunii św. Bez Ciebie Jezu nie umiem żyć. Wszystko, co we mnie dobrego jest sprawiła to Komunia św.” Pewna dziewczynka, Ania, z okazji swojej I Komunii świętej napisała postanowienie: „Mój Jezu! Kocham Ciebie! Aby się Tobie podobać, postanawiam zawsze być posłuszną!”. Przy takim nastawieniu rzeczy zewnętrzne towarzyszące I Komunii, goście, prezenty, nie będą czymś najważniejszym, będą jedynie miłym świadectwem, że najbliżsi też się cieszą, też świętują. A rzeczywistym powodem radości, największym prezentem będzie sam Pan Jezus.

Oczekując na dzień I Komunii świętej w naszej parafii wraz z księdzem Janem Twardowskim postawmy sobie trzy pytania:

”Kto przychodzi?

-Pan Jezus

Do kogo przychodzi?

-Do mnie.

Dlaczego przychodzi?

-Żebym był lepszy, kochał ludzi i wszystkim służył”

s. Elżbieta.

Ñ        Ò                    Ñ        Ò                    Ñ        Ò                    Ñ        Ò                    Ñ        Ò

Triumf Bożej miłości.

            Ojciec Święty Jan Paweł II niestrudzenie głosił wiernym o tym, że Bóg jest bogaty w miłosierdzie. Zobaczmy, jaką prawdę zawiera w sobie to radujące stwierdzenie. Najpierw odkupienie ludzkości i każdego z nas: „Bo nie ma większej miłości od te, gdy ktoś swoje życie oddaje za przyjaciół swoich”. Za pośrednictwem św. Faustyny wielu sercom przyniosło otuchę i nadzieję wezwanie: „Jezu ufam Tobie” – zło nigdy nie odnosi ostatecznego zwycięstwa. Nad nienawiścią triumfuje miłość. Bóg nas zawsze kocha. I tak jest…

Jakże inaczej można wytłumaczyć ten fakt, że w ubiegłym miesiącu witaliśmy w swoim kościele relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Wydarzenie niezwykłe. Głównym celem jej życia było głoszenie Ewangelii Chrystusa i udowodnienie miłości ku Niemu. Nie w jednym oku błysnęła łza, nie jedno serce zadrżało, gdy w uroczystej procesji w wnoszono do świątyni relikwie św. Teresy. Zapewne w każde serce wpadł różany łatek… To był czas ogromnej Bożej łaski. Wielu z nas odczuło bliską obecność samego Boga, odnalazło nadzieję, przeżyło uzdrowienie na duszy i ciele i zjednoczyło się wokół Najświętszego Sakramentu. Nieustanna rzeka ludzkich serc płynęła do relikwiarza… Święta Teresa nie marzyła o rzeczach nadzwyczajnych, ona uczy nas swoją małą drogą uświęcać każdy zwykły dzień, każdą chwilę życia. Uroczysta Msza św., nocne czuwanie, śpiewy, rozważania przybliżyło do Chrystusa nie jedno zbłąkane serce. Prawdziwy stał się triumf Bożej miłości.

A w następny poranek znowu błysnęły w oczach łzy, ale tym razem z ogromnego bólu – dowiedzieliśmy się o strasznej katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem. Zginęło 96 osób, najlepszych spośród Polaków. Jak to powiązać z Bożym Miłosierdziem? Jeszcze dzisiaj nie możemy do końca zrozumieć głębi tego co się stało, nie możemy otrząsnąć się z szoku, ale też już coraz częściej brzmi nie pytanie „Dlaczego?”, lecz „Po co?”. Pamiętajmy, że tylko Bóg umie z każdego zła i klęski wydobyć największe dobro dla nas. Zaufajmy Mu, a życie zawsze odniesie zwycięstwo nad śmiercią. Ofiary katastrofy polećmy Bożemu Miłosierdziu. „Bądź wola Twoja, jak na niebie, tak i na ziemi” – prosimy codziennie. I niech tak będzie.

Maria Iwanowa

Nawiedzenie relikwii…

            W naszej pamięci pozostaje jeszcze świeży ślad i wspomnienie uroczystości nawiedzenia relikwii św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Ta „Mała Święta” jak się ją określa sprawiła, że drzwi naszego kościoła były otwarte przez całą noc, ponieważ każdy chciał ucałować jej relikwie. Zapewne te przeżyte w obecności świętej Teresy od Dzieciątka Jezus nie tylko pozostaną nam w pamięci, ale i wydadzą błogosławione owoce naszego chrześcijańskiego dobrego życia.

Relikwie świętej wędrują dalej po Ukrainie, a my wspominając to wydarzenie powoli rozpoczynamy duchowe przygotowanie do nawiedzenia naszej parafii przez relikwie bł. Jakuba Strzemię. Ta uroczystość dopiero przed nami, ale już od tego numeru gazetki parafialnej pragnę przybliżyć wszystkim postać tego błogosławionego biskupa, którego życie i posługa jest związana z lwowskim kościołem. W obecnym numerze gazetki jest przedstawione kalendarium i najważniejsze wydarzenia z życia bł. Jakuba Strzemię; w następnych numerach będzie o jego życiu, procesie beatyfikacyjnym i kulcie. Postarajmy się, zatem przyjrzeć jego osobie i rozbudzić kult bł. Jakuba Strzemię w naszym codziennym życiu.

KALENDARIUM ŻYCIA BŁ. JAKUBA STRZEMIĘ

·         Urodził się ok. 1340 na terenie Małopolski

·         Ok. 1378- jest gwardianem klasztoru krakowskiego

·         1385-1388- jest gwardianem klasztoru Św. Krzyża we Lwowie

·         Przed 1391- inkwizytor w sprawach wiary

·         27 czerwca 1391 r. papież Bonifacy IX mianował Jakuba arcybiskupem Halicza

·         7 lipca 1391- papież Bonifacy IX zezwala na konsekrację biskupią w kraju przez wybranego przez Jakuba biskupa

·         28 stycznia 1392– konsekracja biskupia w dzisiejszej katedrze tarnowskiej. Święceń udzielał biskup przemyski Maciej Janin

·         14 listopada 1394- abp Jakub udziela przywileju odpustowego wiernym adorującym Najświętszy Sakrament w kościele Dominikanów we Lwowie

·         8 marca 1401- nadaje odpusty dla modlących się przed posążkiem Matki Bożej „Jackowej” w kościele Dominikanów we Lwowie

·         15 lutego 1402- ustanawia modły do Matki Bożej w kościele parafialnym we Lwowie i nadaje odpusty za ich odmawianie

·         Konsekracja lwowskiej katedry pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP

·         28 kwietnia- nadaje przywilej odpustowy kościołowi Franciszkanów we Lwowie

·         19 czerwca 1406- podarowuje klasztorowi franciszkańskiemu srebrny kielich mszalny

·         15 listopada 1408- otrzymuje wezwanie na schizmatycki sobór do Pizy na które nie odpowiada.

·         20 października 1409- śmierć abpa Jakuba we Lwowie i pogrzeb w chórze lwowskiego franciszkańskiego klasztoru Św. Krzyża.

·         29 XI 1619- odnaleziono przypadkowo trumienkę z ciałem arcybiskupa.

·         W 1626- w obecności arcybiskupa lwowskiego Andrzeja Próchnickiego ciało przełożono do nowej srebrnej trumny, którą umieszczono w alabastrowym pomniku w ścianie franciszkańskiego kościoła. Przy jego grobie modlił się między innymi król Jan III Sobieski.

·         10 lipca 1777- Pod wpływem szerzącego się kultu i napływających wieści o otrzymywanych za sprawą zmarłego arcybiskupa łaskach, abp Wacław Sierakowski zwołuje komisję, która bada życie, cuda i heroiczność cnót abpa Jakuba.

·         Bolesław Kędzierski wydaje drukiem pierwszy oficjalny życiorys abpa Jakuba.

·         Relikwie błogosławionego początkowo przechowywano w klasztornym kościele lwowskich franciszkanów. 20 października 1786, po skasowaniu klasztoru i kościoła franciszkanów przez zaborcze władze austriackie, arcybiskup lwowski Ferdynand Kicki polecił przenieść relikwie błogosławionego Jakuba Strzemię do katedry lwowskiej i umieścić je w ołtarzu Chrystusa Ukrzyżowanego.

·         11 IX 1790- papież Pius VI wydaje bullę beatyfikacyjną oraz zezwolił na obchodzenie wspomnienia Jakuba Strzemię 1 czerwca, lub w 3 niedzielę po Zielonych Świątkach. Współcześnie, po reformie kalendarza liturgicznego, jaka w Polsce miała miejsce w 1974 r., wspomnienia to przesunięto na 21 października.

·         6- 8 września 1890- 100 lecie beatyfikacji bł. Jakuba. Zorganizowano we Lwowie wielkie uroczystości połączone ze specjalnymi odpustami ustanowionymi przez papieża Leona XIII.

·         z inicjatywy arcybiskupa Józefa Bilczewskiego, wybitny historyk Władysław Abraham napisał w 1908 krytyczny żywot bł. Jakuba.

·         Na prośbę metropolity papież św. Pius X ogłosił bł. Jakuba Strzemię współpatronem archidiecezji lwowskiej wraz z Matką Bożą.

·         16- 27 czerwca 1909- Arcybiskup św. Józef Bilczewski zorganizował we Lwowie uroczystość z okazji 500-lecia śmierci bł. Jakuba. Liczne wota, zawieszone z tej okazji przy nowej, sprawionej przez arcybiskupa, srebrnej trumnie, stały się dowodem otrzymanych łask. Na prośbę Bilczewskiego, papież Pius X ogłasza bł. Jakuba, obok NMP Królowej Korony Polskiej, patronem archidiecezji lwowskiej.

·         16 marzec 1910- papież Pius X ogłasza bł. Jakuba Strzemię, obok św. Antoniego z Padwy, współpatronem krakowskiej prowincji Franciszkanów

·         Po drugiej wojnie światowej, w 1945, przeniesiono relikwie Błogosławionego do katedry tarnowskiej.

·         Przeniesienie relikwii w 1966 do Lubaczowa.

·         Dziś relikwie przechowywane są jako depozyt katedry lwowskiej, w skarbcu katedry na Wawelu. Dnia 5 grudnia 2009 roku miało miejsce uroczyste wprowadzenie relikwii bł. Jakuba Strzemię do Katedry Lwowskiej.

     Czytaj dalej ->